Η συνέντευξη του Γιάννη απο τον κ.Γιάννη

Χθες  το  μεσημέρι  ρώτησα  τον  παππού  μου  τον  Γιάννη  πώς  ήταν  η

Όλυμπος,  δηλαδή  το  χωριό  μου,  στα  παλιότερα  χρόνια .

   Εγώ:    Παππού  πώς  ήταν  οι  δρόμοι  και  τα  σοκάκια  της  Ολύμπου  πιο  παλιά;

  

  Παππούς: Τότε,  τα  παλιά  χρονιά  οι  δρόμοι  του  χωριού  μας, ήταν  από  χώμα, οι  λεγόμενοι  χωματόδρομοι. Όλο  το  χωριό  ήταν  σκοτεινό, δηλαδή  δεν  είχε  ηλεκτρικό  ρεύμα. Για  να  καταλάβεις  στους  δρόμους  δεν υπήρχαν  οι  στήλες  της  Δ.Ε.Η. παρά μόνο κάποιες  λάμπες  πετρελαίου  ή  κεριά μέσα  σε  φαναράκια. Μέχρι  και  τα  σπίτια   φωτίζονταν  με  λάμπες  πετρελαίου.

  Εγώ:      Και  τα  τρόφιμα, αφού  δεν  είχατε  ρεύμα  πού  τα  βγάζατε;

  Παππούς:  Τα  τρόφιμα παιδί μου τα βάζαμε στο λεγόμενο φανάρι το οποίο ήταν ένα ξύλινο δοχείο με σίτα γύρω - γύρω για να αερίζονται τα τρόφιμα. Το φανάρι έπρεπε να το κρεμάσουμε σε αεριζόμενο και σκιερό χώρο, ώστε τα τρόφιμα να διατηρούνται μία με δύο εβδομάδες το πολύ.

  Εγώ:        Νερό να φανταστώ είχατε κανονικά;

  Παππούς: Νερό δεν είχαμε στα σπίτια, αλλά στις δημόσιες βρύσες απ’ όπου το κουβαλούσαμε με τις στάμνες για να: πιούμε, να πλύνουμε τα πιάτα, τα ρούχα αλλά το βασικότερο και πιο κουραστικό ήταν το να κάνουμε μπάνιο. Για να κάνουμε μπάνιο ζεσταίναμε το νερό σε τσουκάλια και με το λεγόμενο κατσαρόλι, ένα χειροποίητο σαπούνι από λάδι και σόδα, κάναμε το κεφάλι και το σώμα.

  Εγώ:        Πώς περνούσε ο ελεύθερος σας χρόνος; Μήπως βαρετά;

  Παππούς: Όχι! Δεν ήταν καθόλου βαρετά και δεν έμοιαζε καθόλου με ρουτίνα. Έτσι μεγαλώσαμε, έτσι συνηθίσαμε! Όσο για τον ελεύθερο μας χρόνο οι άνδρες σηκωνόντουσαν και πήγαιναν στα χωράφια τους. Μετά, το απόγευμα οι άνδρες πήγαιναν στον καφενέ και οι γυναίκες το πρωί ετοίμαζαν φαγητό και έστελναν τα παιδιά τους στο σχολείο. Ύστερα έκαναν οικιακές δουλείες αλλά όταν τα παιδιά γύριζαν σταματούσαν τις δουλειές και το απογευματάκι άρχιζαν τα διαβάσματα και τις μελέτες για το αυριανό σχολείο.

  Εγώ:  Εντάξει, ευχαριστώ για τις πληροφορίες σου. Καλό απόγευμα και τα λέμε αύριο. Φιλιά!        

   Παππούς: Εντάξει Γιάννο μου, γεια σου.